tochnog calimera

Hallo allemaal, Dit is het verhaaltje wat maar niet weggestuurd wilde worden. Maar Jorrit heeft mijn computer weer aan de praat gekregen

Ik heb me vergist in de dag. Ging ik ervan uit dat ik deze zondag al in Itali'e zou zijn blijkt het morgen pas zover te zijn. Maar ik heb een etsi ketsi week achter de rug. Maandag was het dus de nationale onafhankelijksdag. En was ik vast van plan om dat te gaan bekijken. Ware het niet dat ik ook moest wassen. En mijn banden en alle vloeistoffen zouden worden nagekeken. Bovendien waaide het te hard om op de fiets te gaan. Kortom ik ben gewoon op de camping gebleven. Dinsdag was het dan zover, het afscheid van Grammeno. Ik had er echt gemengde gevoelens over. Leuk om weer naar huis te gaan. Om iedereen weer te zien,maar ook heel erg jammer dat ik weg moest gaan. Betty het kalmeringsmiddel van de dierenarts gegeven. Grote fout had ik het maar nooit gedaan. Eens maar nooit meer. Haar ogen gingen helemaal hangen en ze kon amper lopen.. Het heeft 48 uur geduurd voor het helemaal uitgewerkt was.  Grammeno is echt een magische plek, met fantastische mensen. Er waren er nog maar een paar om gedag van te zeggen. Nina, Kol, Chesmo en niet te vergeten Chris. Maar het viel me niet minder zwaar. Maar goed Kreta blijft daar nog wel even liggen dus wie weet kom ik snel weer terug.  Na toch even getankt te hebben, ook al was dat volgens de heren van Grammeno niet nodig, ik ga gewoon liever met een volle tank op stap. (het was ook nog even uitstel van de berg die ik op moest) . En dan was het gaan met die banaan. Het viel reuze mee die berg waar ik tegenop moest. Weer drukte om niks.  Zonder problemen naar Chania gereden,er lag nog ontzettend veel sneeuw op de bergen. Terwijl het al echt heel warm wordt. Eerste stop was de Lidl voor boodschappen en de Magic Mousen. Toen even naar de overkant naar de Shinka voor een half gegrilled kippetje, waar betty en ik al heel lang zo'n zin in hadden. Het was voor mij de eerste keer in 6 maanden dat ik in een echte supermarkt was. Het was dus de ogen uitkijken. Maar het moest wel allemaal op een holletje, aangezien Betty en Beer in de auto zaten te wachten. Ik heb ze daarna aan een riempje buiten gelaten zodat ik alles rustig op kon bergen, en zij even buiten konden zijn en wat water drinken. Daarna hebben we de tocht verder doorgezet naar Kissamos. Helemaal alleen stonden we op het parkeer terrein. Maar goed de beestjes lekker naar buiten, en ik op mijn stoeltje, best uit te houden.  Na een paar uur stopt Claus opeens naast me op het parkeerterrein. Hij ging met dezelfde ferry mee. Hij ging alleen aan de kade staan in de haven, omdat de wind weer behoorlijk begon te blazen. Die nacht heb ik werkelijk geen oog dicht gedaan. Betty nog steeds niet helemaal goed, Ze was de  hele tijd aan het hijgen en  een snelle hartslag, ik heb zo met haar te doen. Plus een storm zoals ik nog niet had meegemaakt. Ontzettend. Volgens Claus zouden we windstil en met 26 graden overvaren. Ik kon dat niet geloven. Toch was het wel zo. Bij het opstaan (6 uur) was het al meteen merkbaar. Normaal heb ik het eerste kwartier even mijn jas aan. Maar dat was nu totaal niet nodig. 23 graden heel raar warm. En de bergen lagen prachtig te schitteren met hun sneeuwpak. Claus had aangeboden mij te helpen met inschepen, hij zou eerst gaan en daarna mij komen helpen. Maar aangezien we maar met twee campers waren. was daar geen tijd voor. Ik moest op de kade al keren en achteruit de boot in laveren. Mijn hemel, over al die drempels en kerels die naar je staan te schreeuwen. Na een aantal keren voor en achteruit geweest te zijn, ik reed niet goed naar achteren. Heb ik mijn handen hoog in de lucht gestoken, en mijn stuur niet meer aangeraakt, met hun gebleer straight straight straight. Dan kunnen ze het rechtdoor naar achteren krijgen. Uiteindelijk was ik geparkeerd, en kon ik met mijn hele hebben en houwen naar boven. Hond aan de lijn, kat in het bakkie, rugtas met kattenbak op mijn rug, brood,voer , water en limo in de tas, plus nog een tas met de papieren en mijn jas. Nou kattenbak, jas en papieren had ik niet nodig, En deze Ferry bleek wel over broodjes koffie en drinken te beschikken. Dus veel te veel bij me. Voordat we van wal gingen, had Beer zich al ontdaan van zijn lijn, gele   hesje en tracker. Recht op de reling af. Mijn nachtmerry werd waarheid dacht ik. Kat overboord. Claus zag het als eerste. en riep hem. Gelukkig kwam hij meteen op hem afgerend. En dus meteen linea reckta in zijn mandje. Ik denk dat hij zijn geboortegrond niet wilde verlaten. Want hij was de hele reis verder zo lief. De reis was heerlijk. Zon, heerlijke temperatuur. 20 man op de Ferry. Maar omdat we  nog twee eilandjes aandeden kwam hij toch nog wel enigzins vol. En alletwee (Betty en Beer) niet een keer geplast of wat dan ook. Toen we in Gythio aankwamen ben ik meteen naar een stukje groen gereden zodat ze konden plassen. Beer snapt het hele concept plassen tussen gras en/of bosjes niet. Meneer kent alleen maar het zandstrand als kattenbak.  En dat is na een week van gras/ harde klei en greffel nog steeds zo, alles op het kattenbakje, dus voordat we morgen weer op de ferry gaan zal ik toch eerst weer kattengrind moeten kopen. Na de boottocht zijn we naar Mistras gereden. Leuke caming, met alweer een hele aardige eigenaar. Was Chris super mager, deze was zo dik dat hij amper kon lopen,maar ook hij was erg aardig. Beertje heb ik na een paar wandelingetjes aan de lijn maar los gelaten, hij blijft dichtbij, heeft zijn GPS tracker om, en we zaten ver genoeg van de weg af. De volgende dag zijn Betty en ik naar het oude Mistras gelopen, en beertje thuisgelaten. Echt prachtig, Betty even in een riviertje gespeeld. Maar toe werd ik weer beroerd, heb het al twee keer eerder gehad. kan niet focussen, waar ik naar kijk springt weg en als je je voet neer wilt zetten is de grond ook steeds ergens anders. Na een poosje vasthouden en toen zitten  zijn we terug gegaan, en heb ik bij het eerste restaurant een ontbijt besteld. Want eigenlijk was ik gewoon Betty aan het uitlaten, en had nog niet ontbeten.  Heerlijk toen ging het wel weer. Naar de camping   teruggelopen. En lekker in de zon gezeten. 's middags Naar Sparta gelopen, geld gepint nat voer voor Beer gekocht en met een taxi terug naar de camping. De volgende dag was weer een rijdag, ik stond alles weer in te pakken, was er opeens een aardbeving, het ging flink heen en weer in de bus, hele rare gewaarwording.  Tripoli was het plan, maar daar aangekomen, vond ik er niets aan. Er was ook geen camping of camperplek te bekennen. Dus ik besloot door te rijden naar Corinthe kanaal. Bij een stop langs de snelweg met kat en hond aan de lijn gewandeld en een broodje gekocht, voordat ik weer teveel honger zou krijgen. , bleek er een camperstop op 11 minuten afsand  te zijn, daar zijn we ook 2 nachten gebleven. Een aanrader voor wie deze kant nog eens opgaat met een camper. Het heet camperstop.  Prachtig weer uitzicht op het kanaal van Corinthe. En op 300 meter afstand van het ancient Corinthe. Betty en ik gingen daar heen omeens te kijken. Staat Beer naast ons, die wilde ook mee. Hij loopt ook zo leuk aan het lijntje naast Betty, maar die heb ik terug gebracht, het kan ook te gek.  Zonder ook maar de illusie te hebben er ook daadwerkelijk in te mogen, blijkt. het dat ik op de laatste dag van het Griekse avontuur voor de verandering, en de allereerste keer wel naar binnen mocht met de hond. Ik was zo blij, en het was echt fantastisch. Tempel van Apollo was daar, en de plek waar apostel Paulus de brieven aan de Corinthiers schreef.  Een hele mooie afsluiting dus. Omdat ik me nog steeds niet 100% voel , maar op een terrasje neer gestreken, 2 cola's en een hamburger tot mij genomen, .  En toen gauw terug naar de camping, omdat Beer binnen zat te wachten. Het is wel iets nieuws waar ik rekening mee moet houden. Op Grammeno kon ze gewoon naar buiten en naar binnen, als ik er niet was. Maar dat vind ik toch maar niks op een vreemde plek. Een kattenluikje zou wel handig zijn, maar dat gaat een beetje lastig in een auto.

 Het is bloedheet. (26 graden) voor mij. het lijkt aan deze kant van griekenland meer op Portugal al zijn de bergen wel hoog en overal ligt nog sneeuw. maar de dennenbomen hebben die zilver kleurige dingen waar de dennenprossesie rupsen op uitbreken staan. en er vliegen hier ook weer eksters en vlaamse gaaien, en ik hoor ook de Hop weer.  Dat heb ik op Kreta allemaal niet gezien of gehoord.  Vandaag rijden we richting Patras en dan morgen op de boot naar Italie. Jullie allemaal een  gezellige paas. Hier is het pas eind mei pasen. Dus voor de verandering morgen een gewone maandag. groetjes van ons