dit is het echte nieuwe verhaal

Hallo allemaal, het  verhaal dat net geplaatst is is het verdwenen verhaal van vorige week, dat ik net gevonden heb , maar niet meer verwijderen kon.

Zo makkelijk als het vorig jaar ging zo lastig is het dit jaar om wat te plaatsen en verbinding te krijgen. Helaas lukt foto's al helemaal niet meer. Er is iets mis met de mail op mijn telefoon. En dat is de enigste manier om ze te plaatsen. Ik ben bang dat jullie tot oktober moeten wachten, dan komt mijn dochter een weekje, en die kan het waarschijnlijk in een poep en een scheet oplossen. 

Maar nu deze week, we zijn lekker opgeschoten. In het begin zo'n 300 km per dag, en nu veel minder, met soms een uitschieter.

Waar zijn er allemaal geweest: We waren zondag dus in Kratzmuhle, en niet in Schwartzmuhle, foutje van de schrijfster. Maandagochtend vertrokken, was de bakker net die dag gesloten, dus maar verder. Het doel voor vandaag St Michael in LUngau, daar ben ik als kind ooit geweest. De europabrug was toen in aanbouw, en mijn vader moest dat wereld wonder wel bijna iedere dag even bekijken. Het is ook een stukje vakmanschap hoor, enorm. Nu is hij in de renovatie. de brug wordt ook ouder. Voordat we Oostenrijk ingingen vignetten gekocht bij een Duitse benzinepomp. Ik kon daar ook meteen voor Slovenië kopen, enalles electronisch, niks geen stickers plakken meer. Ik voel me steeds stommer worden. De techniek gaat snel. Het was bloedje heet in Oostenrijk. Gelukkig was er naast de camping een bakker, dus 's morgens een lekker vers broodje. Ware het niet dat het die dag Maria Hemelvaart was en dus alle winkels gesloten. Dus weer met een lege maag weg. Op naar Slovenië, van enige vermindering van touristen, was geen spraken. Campings overvol, lange file's enz enz. Maar wat is dát land veranderd zeg.  Ik ben blij dat wij het land in een ver verleden hebben leren kennen, zonder touristen, Waar we blij waren geen enkele Nederlander tegen te komen. Waar je zelf naar boven moest klimmen als je boven op een berg wilde staan, en dan niets te kiezen had wat op een menukaart leek. Kruidenthee, maaltijdsoep of pannekoeken, en meer was er niet van. Ik heb er vele mooie herinneringen aan. Maar nu is het hele land overspoeld van luxe en hordes mensen. Én het is erg duur. De duurste camping tot nu toe. Het was een mooie camping daar niet van Rivercamp Bled aan een wilde rivier. waar schommels in de bomen hangen zodat je bij de rivier kunt wegdromen. Massages bij de rivier, maar dat is niet aan mij besteed. De rivieren zijn mooi groen en het meer ook dat we rond zijn gewandeld. Ook niet meer te herkennen. Hele aardige mensen ontmoet Xander en Miranda, ik had nog een oprij ding over en hun kwamen er een tekort. Dus dat was snel opgelost, volgende dag lekker BBQ met hun gehad. En ik lekker gedouched terwijl zij even op Betty pasten. Want ze blaft weer alles bij elkaar als ik haar maar even alleen laat. Hier moesten we twee nachten blijven, minimaal. Dat was ook een nieuwe voor mij. Maar goed bakker op de camping dus er was ontbijt. Maar schrik niet. even ter info. kaiserbroodje NL 0.29  D 0.19 Oostenrijk 0.49, Slovenië 0.90, Kroatie 1/2 stokbrood 4.00. Zo makkelijk als ik vorig jaar rondkwam is het dit jaar niet. De campings zijn ook veel duurder. Maar goed genoeg gezeur. De volgend dag vertrokken uit Slovenië, op naar Kroatie,, waar we eindelijk de zee weer terug zagen. Prachtig prachtig prachtig. De weg van Postonja naar de grens van Kroatie was nog goed herkenbaar. Al was het in de dorpjes wel aardig opgeknapt, hele stukken weg zijn nog heel slecht. Máááár bij het hele enge spoortunneltje was iets aan die onmogelijke bocht gedaan en er was een stoplicht geplaatst. Het op goed geluk het tunneltje nemen is gelukkig voorbij. Bij Rijeka bereikten wij de zee, en zijn nog een stukje doorgereden. Gestopt bij Ostro, daar een camping genomen die ook zo heette camp Ostro, lekker gezwommen. Volgende dag weer verder maar nu in de langzame stand we hebben de zee tenslotte bereikt.   En opeens herkende ik de allereerste camping aan zee waar we zeker 35 jaar geleden waren, waar de bolle bolle man 's morgens kwan met verse berliner bollen voor het ontbijt, waar we de eerste bora bora meemaakten. Waar THOMAS VOOR HET EERST GESTOKEN WERD DOOR EEN ZEEEGEL EN ZIJN NAAMTAG TIJDENS HET DUIken is verloren. Ik herkende de tunnel met de camping maar dat is ook alles. Geen boom meer op het strand maar alleen campers, luxe huisjes en chalets achter de tunnel. Het bos en de heuvel waar mijnkinderen oertijd speelden met een kookpot met stokken maakten dat is allemaal weg een  opslagplaats voor de camping is het nu. Jammer maar ik heb het er toch heerlijk gehad. Én ik heb gezwommen, er was daar zelfs een hondenstrand. maar Betty vind al die keien niet zo prettig ze zakt er steeds met haar pootjes in weg. Het was fijn, ik heb wel drie keer een plons genomen. Honden zijn op ieder strand verboden, we lopen dus weer wat af naar plekjes waar we er wel in kunnen. Verder was deze camp Raca in Jurjevo een nieuw record qua prijs voor een overnachting en brood  . Ondertussen was ik dus de hele binnenkant van mijn autosleutel verloren waardoor ik hem niet meer kon afsluiten van binnenuit voor 's nachts en de schuifdeur ook niet van buiten meer , wat lastig is als je even een boodschap wilt doen. Ik besloot om dan maar wat verder door te rijden, naar Zadar de volgende ochtend.  Ik hoop niet dat ik die weg nog eens op de terugweg hoef te rijden, want daar kun je dus rustig een dag voor uittrekken, wat een filés om op de snelweg te komen voorbij een tolpoortje. Gelukkig ging in de andere kant op en over de prachtige kustweg. Het eerste wat ik zag toen ik Zadar binnenkwam was een Fiatgarage, dus meteen erheen. IK kon volgens de jongste monteur niet meer geholpen worden want het was net na twaalven en zaterdagmiddag ze waren dus gesloten. Gelukkig kwam de baas er zelf bij en heeft het binnenwerk uit een andere sleutel gehaald, overgezet en klaar is kees. Hij heeft nog gecontroleerd of alles werkten, en we konden weer on route. Vlak daarna zijn we gestopt een camping zoeken is geen punt hier want ze liggen allemaal naast elkaar. We zijn nu dus in Sukosan camp Malana. En gaan zometeen verder naar Sibenek is het plan. Of dat lukt dat horen jullie volgende week want, dan is het weer zondag en ga ik weer verder. Iedereen bedankt voor de vele lieve reacties, teveel om iedereen persoonlijk te bedanken maar ze worden gewaardeerd. Het ga jullie goed, dan gaat het mij ook goed. toedeloe