een keer wat anders

Hoi hoi, Ik dacht bij mezelf dat jullie nu wel een keer zat zijn van de verhalen over prachtige stranden en mooie wandelingen. Dus vertel ik deze week over allerlei dingen die me zoal opvallen. En ja daar komt het, dingen die ik verloren ben, want er zijn mensen die zich dat afvragen. Verliest ze dit keer niets? Ze is altijd alles kwijt, en naar Santiago was het ook zo erg. Nou ik zal precies vertellen wat ik tot nu toe kwijt ben. Dan eerst maar de verloren zaken want die is toch het kortste.

Twee metalen voerbakken. Op het uitschuiftreetje laten staan, en dat schuift in als je wegrijdt. over één ben ik heengereden helemaal plat. 1 opvouwbare voer/waterbak. Op het strand laten staan? 1 afwasborstel, Lag voor op de auto te  drogen, divers bestek, ik heb nog twee vorken, alle knuffels van Betty, en heel veel ballen van Betty, 3 karabijnhaken en een groot touw. Al mijn winkelpasjes, en alle pasfoto's van de kleinkinderen. En natuurlijk diverse dingen in het winkelwagentje of bij de kassa vergeten mee te nemen. en enkele vaatdoeken. Valt nog mee dus

Nu dingen die me zomaar opvallen, Ik stond de afwas te doen, met de riem van Betty om mij heen geknoopt. Komt er een opa aan, ook voor de afwas, hij knoopt eerst een schortje voor, zo een met schouderbanden en een strik op de rug. Ik vond dat zo komisch, het was niet zo dat hij een witte smoking aan had. Gewoon camping tenue.

Ik vind het  nog wel  eens krap in de bus zo met Betty, die de grootste plaats inneemt. Maar het kan gekker. Ik heb een stel ontmoet die met twee enorme sint Bernards reizen, in de camper. En een ander stel met 3 hazenwind honden.

Als je iets koopt, krijg je een bon of rekening en dan stee vast wordt de pin bon eraan vast geniet. iedereen heeft een nietmachine onder handbereik.

Er zijn veel verschillende afvalbakken daar heb ik al eens over geschreven. Maar ik loop nu wat langer mee, en er wordt toch heel weinig gescheiden. Alles wordt ineen vuilniszak in een afvalemmer gegooid zonder die zak uit te pluizen. Alleen plastic dopjes die doen ze wel ineen aparte grote watercontainer. En van organisch afval hebben ze nog nooit gehoord.

Op de parkeerplaatsen bij de grote supermarkten, zit iets in het wegdek en de winkelwagentjes, waardoor je niet het parkeerterrein afkomt met een karretje, de wielen blokkeren en gaan geen centimeter verder.

Overal staan rattenlokdozen, ik heb er nog nooit een gezien maar ik vind het een onaangenaam idee.

De politie heet guarda civil, net als in Ierland alleen dan zonder het civil erachter.

Mannen lopen op de campings met de rol wc papier in hun hand naar het toiletgebouw, vrouwen stoppen een stuk papier in hun broek of vestzak. Wat moet je ook met die info van die mannen.

De wc borstel zit hier met een touwtje aan de waterkraan van de stortbak vast. Wie zou er nou een wc borstel willen jatten?

Caravanhouders hebben zulke grote voortenten dat de caravan er geheel onder verdwijnt. De tent is zo groot als het plekje, er blijft niets over om buiten te zitten.

Bij de kassa, wordt er naar je fiscale nummer gevraagd, ik zou het niet weten, maar de mensen hier dreunen het uit hun hoofd hardop af.

Ze zijn hier o zo streng op honden zoals ik al vaker heb genoemd, maar voor kleine hondjes gelden andere regels. Die hoeven niet aan een touw bij je camper te blijven maar lopen los rond en schijten overal en er wordt niets opgeruimd. Soms moet je bij een camping je hondenpaspoort afgeven en wordt er naar het gewicht gevraagd. Die jongen van een paar campings terug zei voor de gein dat zijn hond 80 kilo woog, en dat werd nog serieus opgeschreven ook.

Gisteren was ik in Fatima, omdat ik daar mijn naam aan heb te danken, net als een nichtje die Jacintha heet en een Neefje die Frans is genoemd. Ook daar werd ik weggestuurd mocht op het hele complex niet met Betty komen. Ik heb haar toen maar even in de bus gedaan, want ik wilde het toch even zien. Nou ik vond het heeel  luguber eigenlijk. Lange rijen om een kaars op te steken. Ik heb voor iedereen een kaars in het vuur gegooid want aan gingen ze niet, veel te heet, ze smolten zo helemaal om. Maar het zal toch wel goedkomen de intentie was goed. Mensen waren zo in trace leek het wel met bidden, en er was een heel parcour in marmer uit gezet waar mensen op hun knieën al rozenkrans biddend over heen konden kruipen. Het was echt heel lang . Ik kon het haast niet aanzien. In de stromende regen, Meest vrouwen, manlief hield een hand van z'n vrouw vast en in de andere een paraplu. Wat zou zo'n vrouw nou toch uitgevreten hebben denk ik dan. Maar ook hier wel mensen met een klein hondje, die wel welkom waren. Ik heb een boek gekocht met het hele verhaal, en ben er aan begonnen, maar kon er vannacht niet van slapen en ga er voorlopig niet in verder. Ik zou in Fatima blijven maar vond het zo heftig, plus dat het er maar 10 graden was en het met bakken uit de lucht kwam, zijn we gauw weer terug naar de kust gereden, zon en 18 graden. ik ben in S. Pedro de Moel, en de terugtocht is dus serieus ingezet. En tenslotte, ja de zee is prachtig, we hebben lekker gewandeld, én ik heb een nieuw plantje voor mijn tiny tuintje gevonden soort laag floxje. Dus het was weer een top week. Groetjes